ZINE online

Krążek najpewniej ukaże się w drugiej połowie bieżącego roku.

Maczał palce w wielu muzycznych inicjatywach, a jego główny projekt, Narrenwind, na przestrzeni siedmiu lat działalności dorobił się czterech długogrających albumów i czterech EP-ek. Za każdym razem zmieniali kurs i nastrój o 180 stopni, mniej lub bardziej tkwiąc w sczerniałym metalu. Co więc stoi za Ævilem, który tak bardzo ceni sobie zmienność? Sprawdźcie poniżej. Paru typów na pewno się nie spodziewacie.

„Unatoned” zostanie wydane przez Nuclear Blast.

Wzięli nas z zaskoczenia i wypuścili wspólną płytę na koniec weekendu!

Są płyty, które już w dniu premiery zostały przez fanów danego zespołu odrzucone. A bo doszło do zmiany stylu, a to muzycy postanowili napisać tym razem – o zgrozo! – piosenki, a nie tylko progresywne, skomplikowane kompozycje, które docenią tylko koneserzy gatunku, czy wreszcie doszło do zmiany składu i nowy gitarzysta/wokalista/perkusista (niepotrzebne skreślić) nie sięga do pięt poprzednikowi. Tyle że nierzadko warto takim wydawnictwom dać jednak szansę. Właśnie takich płyt będzie dotyczył ten cykl.

Płyty, o których mówi się, że „wyprzedziły swój czas”, to dziwny miot. Ich wizjonerstwo i progresywność oglądane z perspektywy czasu budują wrażenie, że odbiorcy nie poznali się na wybitnym materiale i musieli do niego dorosnąć. I tyle. Sytuacja bywa bardziej złożona, takie albumy bywają równie świeże, co hermetyczne. Ich nieprzysiadalność wynika nie tylko z faktu, że nie wpisały się w modę albo publiczności brakuje osłuchania. One same w sobie bywają równie ciekawe formalnie, co przeładowane pomysłami i inspiracjami. Przyjrzyjmy się dziś pramatce całego „awangardowego black metalu”, płycie otwierającej każde zestawienie tych ambitnych wykwitów norweskiej sceny, które wpadły w limbo masowego gustu, a należnej chwały doczekały się po wielu latach. Jak więc to było? I jak jest?