ZINE online

W tym cyklu przyglądamy się niedocenionym i nieoczywistym utworom znanych zespołów. Po Metallice pod lupę bierzemy dyskografię Slayera.

Krążek „Anthems” ukaże się 26 września nakładem Deformeathing Productions.

Moje pierwsze wspomnienie związane z Siouxsie and The Banshees jest banalne jak każda młodość w latach 90., odarta z partyzanckiego kombatanctwa wcześniejszej dekady i nieumiarkowanej dostępności nowego stulecia. Pod koniec XX wieku lepiliśmy wiedzę z tego, co udało się złapać, pożyczyć, kupić (za co?!), a czego nie wiedzieliśmy, to sobie dopowiadaliśmy. Tak to trafiłem na archiwalny już wówczas numer magazynu „Teraz Rock” z artykułem o dziesięciu klasycznych albumach punk rocka. Wśród nich – o „The Scream”, debiutanckiej płycie Banshees. Cały zestaw był zresztą bardzo godny i podsuwał dobre tropy do sprawdzenia na przyszłość, bo znałem wtedy może ze trzy pozycje z tego zestawienia. Tak czy siak – wdrukowałem sobie w głowie, że Siouxsie and The Banshees to punk.

Są największym metalowym ansamblem w historii Islandii i jedną z najbardziej rozchwytywanych formacji z tego kraju w ogóle. Poznajmy się z Sólstafir!

Każdy szanujący się wielki zespół ma swoje klasyki: utwory-hymny, które sprawiają, że ciągną za nim legiony wiernych fanów. Tyle że nierzadko w czeluściach dyskografii gigantów rocka i metalu można znaleźć mniej znane perełki – kompozycje po prostu trochę zapomniane albo takie, które nie trafiły na swój czas i popadły w lekkie zapomnienie. W tym cyklu skłonimy was do dania im drugiej szansy.

Piąty album był dla Opeth przepustką do progmetalowej galerii sław. „Blackwater Park” dało im status, o jakim parę lat wcześniej nawet nie śnili.