ZINE online

Wywodzą się ze sceny hardcore’owej, zaczynali jako miłośnicy pop punka, a obecnie grają jakościowy metalcore. Wydana pod koniec ubiegłego roku EP-ka Six Steps Forward to kolejny dowód na to, że gatunek ma się w Polsce dobrze.

Z supergrupami często jest tak, że mimo natłoku wielkich nazwisk to, co dostajemy w rzeczywistości, niekoniecznie spaja się z oczekiwaniami względem tego, co na papierze. Na szczęście The Halo Effect daje 100% tego, czego możemy po nich oczekiwać.

Kanadyjczycy zamykają swoją wydawniczą tetralogię płytą, którą w kontekście całej ich dyskografii można czytać jako kompromis – na pewno nie jest tak ekstremalna jak „War, Horrid War”, nie tak wymagająca jak „The Astral Drain” i nie tak nośna jak „Render Unto Eden”; raczej wyważona niż eksperymentująca. Czy oznacza to także: bezpieczna i nudna? Paradoksalnie, niekoniecznie.

Odległość dzieląca Nashville i Tokio to ponad dziesięć tysięcy kilometrów, ale pomiędzy blackmetalowym, pochodzącym ze stolicy country i bluegrassu Saidan (co w języku japońskim oznacza „ołtarz”) a prekursorami rocka i metalu z Kraju Kwitnącej Wiśni dystans jest zdecydowanie krótszy, czego trzeci album grupy jest niezaprzeczalnym dowodem.

Po latach wymyślania się na nowo, eksperymentów i niespodzianek Ulver nagrał „The Assassination of Julius Caesar”, czyli płytę, na której w końcu odnalazł siebie. Problem w tym, że za odnalezieniem siebie poszła stagnacja i upraszczanie formuły, którą wymyślili ponad siedem lat temu. Od tamtego czasu nie rozwinęli jej, tylko zrobili z nią kilka kroków w tył. Na „Liminal Animals” Wilki nie zaskakują, lecz okopuja się w schematach.

Na „Thanatos” Deus Mortem modyfikują formułę, przy czym nie zapędzają się z nowościami w kozi róg. To wciąż radykalny black metal… ale jakby bardziej przyjazny i przebojowy. Muzyka składu przewodzonego przez Necrosodoma jeszcze nigdy nie brzmiała tak chwytliwie, a rzeczona chwytliwość jest najlepszym co mogło się jej przydarzyć.