ZINE online

Między premierami „Vile Nilotic Rites” a „The Underworld Awaits Us All” w Nile doszło do paru przetasowań personalnych i kryzysowych momentów. Zawartość dziesiątego pełnego krążka bestii z Nilu każe sądzić, że potencjalne trudności były dla zespołu kreatywnościowym paliwem. To ich najlepszy album od czasów „Annihilation of the Wicked”.

W ciągu pięciu lat działalności australijski Speed dochrapał się większej rozpoznawalności niż niejeden hardcore’owy zespół o kilkukrotnie dłuższym stażu. Ich EP-ka, „Gang Called Speed”, stała się scenową sensacją, a po drodze m.in. wystąpili w reklamie butów Nike’a, czym wywołali niemałe kontrowersje w światku hc. A to wszystko przed debiutanckim albumem. Ten ukazał się dopiero przed miesiącem, więc pada następujące pytanie: czy Speed dowiózł?

Mówiąc wprost: na „Manual Manic Procedures” 200 Stab Wounds znów serwują sowitą porcję odmóżdżającego death metalu, lecz to nie jest głupia muzyka. Jasne, przy kontakcie z nią iloraz inteligencji kurczy się w drastycznym tempie, ale to bardzo dobrze wymyślone i zagrane kompozycje.

Już w zeszłym roku, jeszcze przed ogłoszeniem premiery „Les Chants de l’aurore”, Neige zaznaczał, że chce wrócić do korzeni, że chce przypomnieć czasy, gdy Alcest emanował jasnością. Zawartość nowego krążka jak najbardziej spełnia te założenia. Ale czy w dobry sposób?

W dobie rozkwitu oldschoolowego death metalu do głosu coraz wyraźniej dochodzi melodyjna odmiana gatunku. Najnowszy album Gatecreeper stanowi tego dobry przykład. “Dark Superstition” to piosenki usytuowane całkiem blisko kanonicznych dokonań In Flames czy nawet Paradise Lost. I zanim się porządnie zdziwicie, dodam, że można było się tego spodziewać.

Utrzymują, że grają chaotic black metal, ale chaosu zbyt wiele tu nie ma – raczej przemyślany pomysł na siebie. Druga płyta szczecińskiej Czerniny próbuje być i wściekła, i wściekle ambitna, co wcale nie tak łatwo osiągnąć, ale wszystko wskazuje na to, że im akurat się udało.