ZINE online

Najbardziej nadużywane słowa wytrychy przy opisywaniu muzyki? Moje ulubione to te o „najlepszej płycie zespołu od czasów (wpisz dowolne)” albo coś o powrocie do korzeni. W sensie: chciałbym napisać coś miłego, ale w sumie nie mam pomysłu co. W przypadku „72 Seasons” żadna z tych schematycznych pochwał się nie sprawdzi – nie, żeby był to album pozbawiony pozytywów, ale jeżeli ich wypatrywać, to w innych miejscach.

Po czterech latach nieobecności (najdłuższa przerwa wydawnicza w historii zespołu) Overkill wracają w swoim stylu – bez fanfar i deszczu konfetti. Podczas gdy aktualne materiały reszty dużych zawodników z thrashowego podwórka zawodzą jakościowo, nowojorczycy włączają tempo wyścigowe i nie tracą werwy. W dodatku nanoszą kilka odświeżających zmian na gruncie kompozytorskim.

Krzyżówka deathmetalowej dziczy z bezkompromisowością hardcore punku zatacza coraz szersze kręgi, ale trudno nie odnieść wrażenia, że w naszym kraju przelatuje pod radarem. Na szczęście debiutancki album Misguided zmienia dotychczasowe status quo, bez kompleksów rozpychając się na rodzimej scenie metalu śmierci.

Na trzeciej płycie Night Demon konsekwentnie unikają heavy metalu ubranego w sztafaż z rycerzami i smokami na czele. “Outsider” jest owocem stylu klarowanego od ponad dekady z songwritingiem tak dopracowanym, że na usta ciśnie się pytanie: Czy to ich najlepsza płyta?

Toczona od dekad dyskusja na temat tego, który power metal lepszy – ten z USA czy z Europy – wraz z wydaniem “The Awakening” powinna raz na zawsze zostać zakończona remisem. Kamelot jako jeden z nielicznych zespołów zza oceanu grają w stylu, o jakim niejeden rodzimy skład z Europy mógłby pomarzyć.

Przez długie lata wikingowie z Enslaved zapuszczali się coraz dalej w najróżniejsze odmęty metalu progresywnego, przez co niemal całkowicie wykorzenili swoją twórczość z black metalu. Na “Heimdal” Skandynawowie nanieśli parę zmian – może nie rewolucyjnych, ale istotnych, bo to płyta znacznie ciekawsza niż kilka jej poprzedniczek.